Krzysztof Kolberger

Krzysztof Kolberger

Ur. 13.08.1950 Zm. 07.01.2011

Wspomnienie

Wybitny aktor, którego domeną było mówienie wierszy. W latach 70. recytował w „Lecie z radiem” poezję miłosną, co uczyniło go bożyszczem romantycznych młodych Polek. W 2006 roku został Mistrzem Mowy Polskiej. Krzysztof Kolberger pochodził z Gdańska. W 1968 roku w tamtejszym IX Liceum Ogólnokształcącym (gdzie m.in. grał w stworzonym przez siebie kabarecie „Syfon”) zdał maturę. Cztery lata później został absolwentem warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Zawodową karierę zaczynał krótko po studiach na deskach katowickiego Teatru Śląskiego im. Wyspiańskiego kreacją Kubusia z „Hyde Parku” Adama Kreczmara. Rok później przeniósł się do Warszawy, dostał angaż w Teatrze Narodowym, prowadzonym wtedy przez Adama Hanuszkiewicza. Grał też w innych teatrach stołecznych: Powszechnym, Współczesnym oraz Ateneum. W kinie Krzysztof Kolberger popisywał się wszechstronnością. Jako Adam Mickiewicz rozpoczyna „Pana Tadeusza” (1999) Andrzeja Wajdy. A w „Mazepie” (1975) Gustawa Holoubka jest Zbigniewem, chłopakiem zakochanym w Amelii (Magda Zawadzka), nowej żonie swego ojca (Mieczysław Voit). Był też młodym inteligentem, który w „Kontrakcie" (1980) Krzysztofa Zanussiego - mimo buntowniczych skłonności - wżenił się w nomenklaturową rodzinę, organizatorem wojennego podziemia na Śląsku w „Na straży swej stać będę” (1984) Kazimierza Kutza, reżyserem przeżywającym kryzys twórczy w „Przyspieszeniu” (1984) Zbigniewa Rebzdy, tchórzliwym zbiegiem z tajnego węgierskiego obozu pracy w „Ucieczce” (1986) Livii Gyarmathy, rodzimym Indianą Jonesem w „Klątwie doliny węży” (1987) Marka Piestraka, obozowym blokowym w „Kornblumenblau” (1988) Leszka Wosiewicza i nauczycielem wysłanym 12. grudnia 1981 r. na Zachód w tajnej misji „Solidarności” w „Ostatnim promie" (1989) Waldemara Krzystka. W ostatnich latach życia aktor pokazał się w kinie w drobnych rolach księży - w „Katyniu” (2007) Wajdy, „Popiełuszce. Wolność jest w nas” (2009) Rafała Wieczyńskiego i „Mniejszym złu” (2009) Janusza Morgensterna. Ostatnią ważną kreacją teatralną Krzysztofa Kolbergera była rola brata Franciszka w Szekspirowskim „Wiele hałasu o nic” (2008) Macieja Prusa w Teatrze Narodowym w Warszawie. Od lat 90. reżyserował też spektakle operowe - „Żołnierza królowej Madagaskaru” w Szczecinie (1993), „Nędzę uszczęśliwioną” w Warszawie (1994) i w Poznaniu(1997), „Cud mniemany, czyli Krakowiaców i Górali” we Wrocławiu (1994) i w Poznaniu (1999). Był laureatem radiowych nagród: „Złotego Mikrofonu” (2005) i „Wielkiego Splendoru” (2009), oraz laureatem nagrody Mistrz Mowy Polskiej (2006). Przez ponad dekadę zmagał się z rakiem nerki. Bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność krążenia.

Redakcja

Zdjęcie profilowe: Wojciech Surdziel / Agencja Wyborcza.pl