Konstanty Miodowicz
Wspomnienie
Szef kontrwywiadu i poseł PO. Etnograf i taternik. Syn Alfreda Miodowicza, w PRL działacza partyjnego, który po delegalizacji "Solidarności" kierował uznawanymi przez partię związkami zawodowymi. Konstanty, zbuntowany przeciw ojcu, związał się z opozycją. Działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów na Uniwersytecie Jagiellońskim. W stanie wojennym siedział najpierw w więzieniu w Wiśniczu, a potem w ośrodku dla internowanych w Załężu. Po wyjściu zakładał Ruch Wolność i Pokój, pacyfistyczną organizację skupiającą młodzież odmawiającą składania przysięgi wojskowej. Razem z Miodowiczem w WiP byli m.in.: Bartłomiej Sienkiewicz, Wojciech Brochwicz i Piotr Niemczyk. W 1990 r. wszyscy tworzyli nowe polskie służby specjalne. W Urzędzie Ochrony Państwa, który powstał w miejsce SB, Miodowicz kierował kontrwywiadem. Odszedł z niego w 1996 r., gdy rządziła lewica. W 1997 r. został posłem Akcji Wyborczej Solidarność, a do PO wstąpił zaraz po jej powstaniu. Od 2004 r. reprezentował PO w komisji śledczej badającej tzw. aferę Orlenu. Przyczynił się do wyeliminowania z wyborów prezydenckich Włodzimierza Cimoszewicza, fałszywie oskarżonego o manipulację akcjami. Potem mówił, że to był polityczny błąd. W 2010 r. sąd w Kielcach przyznał mu 25 tys. zł odszkodowania za internowanie. Pieniądze przekazał na fundusz pomocy byłym działaczom NZS i "Solidarności", którzy znaleźli się w biedzie.