Stefan Kuryłowicz

Był jednym z najbardziej wpływowych architektów polskich, na przełomie wieków zmienił m.in. oblicze współczesnej Warszawy. Jego projekty dyktowały mody, wyprzedzały czasy. Biurowiec Lotu przy ul. 17. Stycznia w Warszawie olśniewał technologiczną perfekcją i chłodnym umiarem. Centrum biurowe Focus Filtrowa przy Trasie Łazienkowskiej zdumiewało rozmiarami wewnętrznego atrium. Wieża biurowa u zbiegu Królewskiej i Marszałkowskiej zaprojektowana była z komputerową precyzją, jakiej w tamtym czasie w Warszawie nie oczekiwaliśmy jeszcze od komercyjnych budynków biurowych. Biurowiec Wolf Nullo w sąsiedztwie Sejmu zaskakiwał oryginalnością i bezkompromisowością w posługiwaniu się kontrastem. Biurowiec Prosta Tower zapiera dech wysoką na 70 metrów łagodnie wygiętą betonową kratownicą, stanowiącą jednocześnie rzeźbiarski element elewacji jak i element nośny budynku. Stefan Kuryłowicz ukończył studia na wydziale architektury Politechniki Warszawskiej w 1972 roku. Jego projekty cechowała śmiałość i odwaga. Dlatego był też jednym z najbardziej wyrazistych ale i kontrowersyjnych architektów w Polsce. Mówiono o nim z zazdrością i z podziwem jednocześnie. Jako jeden z pierwszych architektów odnalazł się w gospodarce rynkowej. Jego pracownia stała się koncernem gwarantującym najwyższą jakość projektowanych budynków. Ale choć był architektem rozchwytywanym, wciąż pracował ze studentami swojej alma mater. Nawet latem robił dla nich warsztaty w wybudowanym według własnego projektu z kamienia i drewna domu przy ul. Szkolnej w Kazimierzu nad Wisłą. Stefan Kuryłowicz był jednym z najbardziej utytułowanych architektów w Polsce. Kilkakrotnie zdobył nagrodę główną Stowarzyszenia Architektów Polskich, był nominowany do prestiżowej nagrody Miesa van der Rohe, w 2009 r. dostał nagrodę ministra kultury za całokształt twórczości, dwa lata wcześniej - Kryształową Cegłę za najlepszy obiekt handlowy we wschodniej Polsce (budynek Lublin Plaza). W 2006 r. zdobył I nagrodę w konkursie SARP na koncepcję architektoniczną kompleksu budynków dydaktycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 2010 roku, jako jedyny architekt z Europy, został wybrany przez sekretarza ONZ do pięcioosobowego grona architektów, którym powierzono zadanie przeprojektowania siedziby ONZ w Nowym Jorku. Był zapalonym biegaczem, tenisistą i narciarzem. Jednak drugą po architekturze prawdziwą pasją Kuryłowicza było latanie. Paradoksalnie właśnie ta druga pasja stała się jego zgubą: architekt zginął w katastrofie awionetki podczas lotu do Asturii w Hiszpanii. Jego maszyna spadła na dno urwiska w górach Bayas. Przyczyną katastrofy były fatalne warunki atmosferyczne - panowała gęsta mgła i padał deszcz, przez co widoczność była bardzo słaba. Stefan Kuryłowicz został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Zdjęcie profilowe: Wojciech Kardas / Agencja Gazeta