Pamięci
prof. TADEUSZA ŁODZIANY
Bóg spowiadał moje myśli,
Podarował ciszę niebną
I ja leżę teraz trochę chora
A Ty jesteś w mej poezji
Najpiękniejszą wiersza strofą...
Na mym palcu dwie obrączki,
Nie, nie jestem czarną wdową,
Bo Tyś we mnie echem Boga
I ja jestem Tobie wierną,
Taką wieczną narzeczoną czy też żoną,
Na wiek wieków ukojoną...
Miły mój,
Czy już mogę spać u Twoich stóp?
Czy oddechu starczy
Dla Ostatnich Siedmiu Słów?...
żona Urszula z Moczyńskich Łodziana