Wojciech Zabłocki

Trzykrotny medalista olimpijski w szermierce, wybitny architekt. Urodził się w Warszawie, studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, kształcenie na wydziale architektury ukończył w 1954 roku. 14 lat później obronił doktorat, a w roku 1980 - habilitację. Wojciech Zabłocki specjalizował się w projektowaniu obiektów sportowych - jego autorstwa są m.in. sala gier AWF w Warszawie i stołeczny Ośrodek Przygotowań Olimpijskich, kompleksy sportowe w Koninie, Zgorzelcu oraz w Puławach. Pracował też w Syrii, gdzie zaprojektował ośrodek sportowy w Aleppo. Wraz z prof. Gustawem Zemłą współtworzył pomnik Powstańców Śląskich w Katowicach (1967). Był też nauczycielem akademickim – wykładał w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej oraz na wydziale architektury Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie. Jednak prawdopodobnie bardziej niż architekt Wojciech Zabłocki znany był ze swoich występów na szermierczych matach. Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej odniósł w 1953 roku - został wtedy indywidualnym mistrzem świata juniorów. Z mistrzostw seniorskich przywiózł następnych dziewięć: cztery brązowe (trzy w drużynie – w 1953, 1957 i 1958 – oraz jeden indywidualne w 1961), w 1954 roku z drużyną wywalczył medal srebrny a w latach 1959 i 1961-63 – polski zespół z Zabłockim w składzie stawał na najwyższym stopniu podium. Cztery razy startował też na igrzyskach olimpijskich i tylko z pierwszego wyjazdu – do Helsinek w 1952 roku – nie przywiózł medalu. W Melbourne (1956) i Rzymie (1960), razem z drużyną zdobył medale srebrne, a w Tokio (1964) – również w konkurencji drużynowej – brązowy. Za sukcesy sportowe, jak i projekty architektoniczne był wiele razy nagradzany. Pięciokrotnie dostał złoty medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”. W 1995 roku otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1998 roku Krzyż Komandorski tego orderu, a 13 lat później - Order Ecce Homo. Wojciech Zabłocki napisał też kilka książek, m.in. „Z workiem szermierczym po świecie” (1962), „Podróże z szablą” (1965), „Piórkiem i szablą” (1982), „Architektura dla potrzeb czynnej rekreacji w aglomeracjach miejskich” (1968), „Cięcia prawdziwą szablą” (1989), „Walczę więc jestem” (2006), „Szable świata” (2011). Jego pasją było malarstwo – w latach 1982–1985 wystawiał swoje prace zarówno w Polsce (Warszawa), jak i w Syrii (Aleppo i Damaszek). W 2015 roku był członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich.

Zdjęcie profilowe: Tricolors/East News