Jerzy Kamas

Urodzony:

08.07.1938, Łódź
Zmarły:

23.08.2015, Warszawa

Stroną opiekuje się: Redakcja

Wyślij wiadomość do opiekuna wspomnienia Edytuj Wspomnienie

Jerzy Kamas nie żyje. Aktor miał 77 lat
Jerzy Kamas, pamiętny Stanisław Wokulski z serialowej „Lalki” (1977), zmarł w niedzielę w Warszawie.
Pochodził z Łodzi, był absolwentem tamtejszej Szkoły Filmowej, w tymże mieście zaczynał karierę (szekspirowski Romeo u boku Poli Raksy w Teatrze Powszechnym, 1964). Po trzyletnim epizodzie w Teatrze Słowackiego w Krakowie grał na scenach Warszawy - najpierw w Narodowym u Adama Hanuszkiewicza, a od 1971 r. - w Ateneum.
W Narodowym był m.in. Klaudiuszem, gdy Hamleta grał Daniel Olbrychski (1970), i Carem w „Kordianie” (1970) Słowackiego, gdy Kordianem był Andrzej Nardelli. W Ateneum zagrał m.in. tytułową rolę w „Fantazym” (1973) w reż. Macieja Prusa („Nie był ani egzaltowany, ani kabotyński, ani neurasteniczny, ani zniewieściały - przeciwnie - zagrał interesującego mężczyznę, światowca, bardziej intelektualistę niż poetę” - pisała Irena Bołtuć) czy Willy'ego Lomana w „Śmierci komiwojażera” Arthura Millera (1992) w reż. Feliksa Falka.
Jego aktorstwo było oszczędne. Prezencja i głos predysponowały go do ról władców i arystokratów, jak choćby car Mikołaj I w serialu „Wielka miłość Balzaka” (1973) Wojciecha Solarza.
W kinie grał u wybitnych reżyserów, choć rzadko główne role, m.in. u Wajdy („Pierścionek z orłem w koronie”), Konwickiego („Dolina Issy”), Kieślowskiego („Bez końca”), Kutza („Wkrótce nadejdą bracia”), Janusza Majewskiego („Królowa Bona”) i Antczaka („Noce i dnie”).
Nagrodę aktorską w Gdyni dostał za rolę w „Kratce” (1996) Pawła Łozińskiego - grał emeryta, który walczy z 10-latkiem o 500-frankowy banknot leżący w studzience kanalizacyjnej.

Więcej

Pożegnania

Wasze wspomnienia, kondolencje i myśli o zmarłych

EW z warszawskiego Żoliborza
6 miesięcy temu

Pan Jerzy Kamas to wspaniały, wielki, prawdziwy Aktor przez wielkie A, każdy jego ruch twarzy, oczu, cała mimika twarzy i postaci to Jego Wielkość. Głębia spojrzenie Pana Jerzego pokazywało wszystkie uczucia świata jakie w duszy człowieka się mieszczą; dodatkowo Jego cudowny głos, sposób poruszania się, witania, skinienia głową, Jego elegancja postaci, mówienia, może raczej używania słów, które są potrzebne w danej chwili tak wiele mówiły o postaci w którą się wcielał, ale także o Nim samym. Pan Jerzy nie musiał "grać" On po prostu taki był w życiu. Postać Stanisława Wokulskiego w "Lalce" to majstersztyk zawodu Aktora. Można Pana Jerzego Kamasa uwielbiać za każdą rolę, był: inteligentny, kulturalny, wrażliwy, a dodatkowo bardzo, bardzo przystojny,. Każda rola Pana Jerzego mówiła o Jego wielkiej miłości do życia. Jego śmierć to wielka, ogromna strata dla polskiej kultury, zmarł tak młodo. 23 sierpnia postaramy się zapalić znicz na Jego grobie na warszawskich Powązkach. Śp. Panie Jerzy, nie ma w tej chwili takich aktorów, którzy by potrafili zastąpić Pana. Wieczny odpoczynek... będziemy pamiętać !
joanna k. z berlina
4 lata temu

Poniewaz nie mieszkam w kraju a wlasnie zmarl w warszawie nasz przyjaciel, doweidzialam sie o smierci swietnego aktora. Na mnie najwieksze wrazenie zrobil jego wystemp w moim wowczas liceum w bydgoszczy. Jego monolog przykul mnie do muru. Nigdy tego nie zapomne.
Mirosław J.W.
6 lat temu

Zawsze będzie w mojej pamięci za rolę Wokulskiego, ale także za bardziej epizodyczne w "Klanie", "Noce i dnie". Był młodszy ode mnie o 3 lata, ja też łodzianin. Bardzo często wracam do niego wspomnieniami.
Saszka Reszka
6 lat temu

Żegnaj Jurku. Będę Cię pamiętać z dziesiątek kreacji teatralnych i filmowych, ze spotkań prywatnych i rodzinnych. Dziękuję, że dane mi było poznać Ciebie. Spoczywaj w pokoju!

Pogrążonym w smutku najbliższym składam serdeczne kondolencje.
Bogusia i Marek z New Jersey
6 lat temu

...tempus fugit-aeternitas manet...
...wczoraj BYLES,gdzie ja jestem dzisiaj......jutro bede,gdzie TY JESTES DZISIAJ.....
Odpoczywaj w Pokoju Szanowny Panie Jerzy.....R.i.P
Zbyszek Jeziorski
6 lat temu

Był wspaniałym, nieprzeciętnie inteligentnym i powszechnie lubianym kolegą w czasach wspólnej edukacji w Technikum i współzamieszkiwania w internacie. Takim Go zapamiętałem w tych ciężkich szkolnych i internatowych czasach. Później podziwiałem Go jako wspaniałego, ale nie w pełni wykorzystanego aktora teatralnego i filmowego.
Pogrążonym w smutku najbliższym składam serdeczne kondolencje.

Jerzy Kamas

Znicze