Krzysztof Kowalewski urodził się 20 marca 1937 r. w Warszawie.
Był absolwentem warszawskiej PWST. Na kinowym ekranie zadebiutował w 1960 r. niedużą rolą krzyżackiego łucznika w filmie Aleksandra Forda „Krzyżacy”. Później wystąpił m.in. w filmach „Urząd” w reżyserii Janusza Majewskiego z 1969 r. i „Uciec jak najbliżej” Janusza Zaorskiego z 1972 r. W 1974 r. znakomicie zagrał Rocha Kowalskiego w „Potopie” Jerzego Hoffmana. Ćwierć wieku później ten sam reżyser obsadził go w roli Jana Onufrego Zagłoby w „Ogniem i mieczem”.
Największą popularność przyniosły mu postacie komediowe. Wystąpił m.in. w filmach: "Co mi zrobisz jak mnie złapiesz" (1978), "Miś" (1980), "Rodzina Leśniewskich" (1980), "Wyjście awaryjne"(1982), "C.K. Dezerterzy" (1985), "Nowy Jork - czwarta rano"(1988), "Rozmowy kontrolowane"(1991), "Nic śmiesznego"(1995), "Ryś" (2007) i "Serce na dłoni" (2008).

Krzysztof Kowalewski zagrał w około 120 filmach i serialach. Współpracował ze stołecznymi teatrami: Klasycznym, Dramatycznym, Polskim, Studenckim Teatrem Satyryków, Rozmaitości, Kwadrat oraz z Teatrem Współczesnym (od 1977).

Na scenach stołecznych teatrów ukazał różnorodność swego talentu, choćby jako Merkucjo w „Romeo i Julii” (1963), u Kazimierza Brauna w Polskim, Siekierowy w „Rozmowach przy wycinaniu lasu” (1975), u Edwarda Dziewońskiego w Kwadracie, Pelicanu w „Ciemnym grylażu” (1980), u Jerzego Dobrowolskiego w Rozmaitościach, a we Współczesnym, którego gwiazdą był od roku 1977, jako Ekscelencja w „Krawcu” (1979) i Pełnomocnik w „Ambasadorze” (1995), u Erwina Axera, jako Mąż w „Życiu wewnętrznym” (1987), u Marka Koterskiego, Sir Tobiasz Czkawka w „Wieczorze Trzech Króli” (1991), Cziczikow w „Martwych duszach”, Edek w „Tangu” (1997), pan Jourdain w „Mieszczaninie szlachcicem” (1999) i Piotr Ohey (2004), u Macieja Englerta. W Teatrze 6. Piętro błyszczał jako Al Lewis w „Słonecznych chłopcach” (2013), u Olgi Lipińskiej.

Poza teatrem i filmem Krzysztof Kowalewski występował w radiu. Zagrał ponad tysiąc ról w Teatrze Polskiego Radia. Genialnie wcielił się na w rolę Pana Sułka w satyrycznym słuchowisku Jacka Janczarskiego „Kocham Pana, Panie Sułku”. Stworzył w nim niezapomniany duet z Martą Lipińską w roli Pani Elizy.

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009) oraz nagrodą Wielki Splendor (1992), przyznawaną przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia.

Krzysztof Kowalewski zmarł 6 lutego  2021 r. w Warszawie w wieku 83 lat.